Μυτιλήνη: Οι πρόσφυγες μας λένε τις ιστορίες τους...

Τουλάχιστον συγκινητικές είναι οι ιστορίες που αποκαλύπτονται από τους μετανάστες που συνωστίζονται στο λιμάνι της Μυτιλήνης.

Οι περισσότεροι από αυτούς πρόσφυγες από τον πόλεμο της Συρίας και ιδιαίτερα από την πόλη Χαλέπι.

Ο Μουσταφά και η Νερβά, ο Χασάν και ηΜεζντουλίν. Και τα πέντε τους παιδιά. Το μικρότερο επτά μόλις μηνών. Γεννήθηκε σε στρατόπεδο προσφύγων στην Τουρκία.

Θήλαζε τη μάνα του εκεί στα τσιμέντα του πεζοδρομίου, όπου όλοι μαζί απάγκιασαν αποκαμωμένοι όταν φτάσαν στον προορισμό τους: «Port Police».

«Φύγαμε λέει ο Μουσταφά από τη Συρία για να γλυτώσουμε από τον πόλεμο. Το Χαλέπι, η πολη μας ήταν μια κόλαση. Δεν ξέραμε αν θα νυχτώσει για όλους μας». Ένα πρωί μάζεψαν ότι είχαν και δεν είχαν και πέρασαν στην Τουρκία.

Πίστεψαν πως δουλεύοντας στις οικοδομές μπορούσαν να ζήσουν στην Τουρκία για όσο θα κρατούσε ο πόλεμος. Απηύδησαν από την υπερεκμετάλλευση. Δουλεύαν από το πρωί μέχρι το βράδυ για 700 τούρκικες λίρες. Κάτω από 200 ευρώ ο καθένας το μήνα δηλαδή. Ευτυχώς, έμεναν στο στρατόπεδο προσφύγων. Εκεί τρώγανε κιόλας. Οπότε όλα σχεδόν τα λεφτά έμπαιναν στην άκρη.

«Για να τα έχουμε όταν θα γυρίζαμε στην πατρίδα». Μα ο πόλεμος δεν τελείωνε. Οπότε και κάπου εκεί γεννήθηκε το όνειρο. Τούρκοι και συμπατριώτες τους, τους είπαν για την Ευρώπη. Για δικαιώματα, για τα επιδόματα που θα έπαιρναν σαν πρόσφυγες πολέμου.

Από τα Αδανα στην Προύσα, από εκεί στην Κωνσνταντινούπολη, ύστερα στη Σμύρνη κι ένα βράδυ με αυτοκίνητα τους πήγαν… «κάπου». Βρέθηκαν μπροστά στη θάλασσα. Σε μια παραλία. Εκεί τους φόρτωσαν σε μια πλαστική βάρκα με περίπου άλλους 35 ανθρώπους. Η μηχανή του σκάφους αναμμένη και δεμένη σε σταθερή πορεία τους έβγαλε στη Μυτιλήνη. Το ταξίδι αυτό τους κόστισε 6.000 δολάρια.Χίλια δολάρια ο κάθε μεγάλος, 500 το κάθε παιδί. Το εφταμηνίτικο πέμπτο παιδί της φαμίλιας το μετέφεραν… δωρεάν!

Η περιγραφή της πορείας τους ανατριχιαστική. Χαράματα της περασμένης Τρίτης βγήκαν σε κάποια ακτή.

Βγήκαν στο δρόμο, ρώτησαν και τους έδειξαν το δρόμο για το «Port Police». Εκεί τους είχαν πει πως μετά από μια πρόχειρη διαδικασία θα έπαιρναν χαρτιά και θα έφευγαν για την Ευρώπη! Ονειρεύονταν πως θα πηγαίναν την επομένη κιόλας …στη Σουηδία!

Περπατούσαν ώρες μέχρι το λιμάνι όπου τους είπαν πως θα τους γράψουν «αύριο». Και μετά κάπου θα πάνε και μετά από μέρες θα πάρουν ένα χαρτί για να φύγουν σε μια άλλη πόλη την Αθήνα. Έτσι τους είπαν συμπατριώτες τους που θα έφευγαν και έμεναν σε ένα άλλο κομμάτι τσιμέντο λίγο παραπέρα.

«Αύριο έχει καράβι. Θα προλάβουμε να φύγουμε;» ρωτάνε. Μπροστά σου πέντε άνθρωποι, μια χαρτόκουτα, δυο ρούχα στο τσιμέντο σφιχτές αγκαλιές κι η ελπίδα του παραδείσου.

Τους αποχαιρετάς… «Καλή τύχη» τους λες. Σίγουρα θα τη χρειαστούν στην κόλαση που πίστεψαν για παράδεισο…

Πηγη nooz.gr