Εγκαταλελειμμένα Κτίρια: Ευθύνη ή Αδιαφορία της Δημοτικής Αρχής;
Η διατήρηση της δημόσιας υγείας και ασφάλειας αποτελεί
ακρογωνιαίο λίθο της λειτουργίας κάθε τοπικής αυτοδιοίκησης. Ωστόσο, η
πραγματικότητα σε πολλές περιοχές δείχνει μια ανησυχητική εικόνα εγκατάλειψης,
με παλαιά και επικίνδυνα κτίρια να παραμένουν χωρίς φροντίδα. Τα
εγκαταλελειμμένα κτίρια, που συχνά μετατρέπονται σε εστίες μόλυνσης και απειλές
για την ασφάλεια, φαίνεται να βρίσκονται εκτός των προτεραιοτήτων της δημοτικής
αρχής.
Οι δήμοι έχουν την υποχρέωση να καταγράφουν τα
εγκαταλελειμμένα κτίρια εντός των ορίων τους. Ωστόσο, πόσες φορές έχουμε δει
αυτή την υποχρέωση να μένει στα χαρτιά; Οι πολίτες συχνά καταγγέλλουν την
ύπαρξη επικίνδυνων κτιρίων, αλλά η ανταπόκριση από τις αρμόδιες υπηρεσίες
είναι, σε πολλές περιπτώσεις, απογοητευτική.
Ενώ το νομοθετικό πλαίσιο προβλέπει την έκδοση αυτοψίας από
μηχανικούς, η διαδικασία συχνά καθυστερεί, αφήνοντας τα επικίνδυνα κτίρια να
παραμένουν ως παγίδες. Η αδυναμία λήψης άμεσων μέτρων είναι ενδεικτική της
αδιαφορίας που χαρακτηρίζει τη διαχείριση αυτών των περιπτώσεων.
Σε πολλές περιοχές, τα εγκαταλελειμμένα κτίρια έχουν μετατραπεί σε εστίες μόλυνσης, με απορρίμματα, τρωκτικά και στάσιμα ύδατα να απειλούν τη δημόσια υγεία. Η δημοτική αρχή φαίνεται να αδιαφορεί για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων, παρά την υποχρέωσή της να συνεργαστεί με υγειονομικές αρχές.
Η ενημέρωση των ιδιοκτητών και η υποχρέωσή τους να αναλάβουν
την αποκατάσταση ή κατεδάφιση των επικίνδυνων κτιρίων είναι ένα ακόμα σημείο
όπου παρατηρείται κενό δράσης. Όταν οι ιδιοκτήτες αδρανούν, η δημοτική αρχή
φαίνεται απρόθυμη να αναλάβει την ευθύνη, αφήνοντας τους πολίτες να ζουν με τον
κίνδυνο.
Παρότι ο νόμος επιτρέπει στους δήμους να προχωρούν σε
αυτεπάγγελτη κατεδάφιση, αυτό σπάνια γίνεται πράξη. Τα επικίνδυνα κτίρια
παραμένουν, με την ασφάλεια των πολιτών να τίθεται σε δεύτερη μοίρα.
Είναι σαφές ότι η δημοτική αρχή φέρει νομική ευθύνη σε
περιπτώσεις ατυχημάτων ή ζημιών. Ωστόσο, πόσες φορές βλέπουμε προληπτικές
ενέργειες αντί για απολογία μετά το γεγονός;
Οι πολίτες, αγανακτισμένοι από την αδράνεια της δημοτικής
αρχής, συχνά καταφεύγουν σε καταγγελίες ή ακόμα και στις εισαγγελικές αρχές. Η
αδυναμία της τοπικής αυτοδιοίκησης να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινότητας
ενισχύει το αίσθημα εγκατάλειψης.
Η δημοτική αρχή και οι αρμόδιες υπηρεσίες έχουν ηθική και
νομική υποχρέωση να δράσουν άμεσα, όχι μόνο για την προστασία των πολιτών, αλλά
και για την αποκατάσταση της αισθητικής και λειτουργικότητας του αστικού
περιβάλλοντος.
Όσο η αδράνεια συνεχίζεται, η τοπική κοινωνία χάνει την εμπιστοσύνη της, περιμένοντας τη στιγμή που τα "διαμάντια" της περιοχής θα αναδειχθούν ξανά. Είναι κρίμα να παραμένουν εστίες κινδύνου και ντροπής.
ΦΩΤΟ : Παναγιούδα Μυτιλήνης
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ