Νίκος Μυρογιάννης: O σπουδαίος Λέσβιος μαέστρος και συνθέτης

αφιέρωμα στον μαέστρο και συνθέτη Νίκο Μυρογιάννη

Ένα αφιέρωμα στον μαέστρο και συνθέτη Νίκο Μυρογιάννη (1916-1994) κάνουν οι Φίλοι Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας, παρουσιάζοντας τον σημαντικό αυτόν αυτοδημιούργητο συντοπίτη μας που πρόσφερε πολλά στον πολιτισμό του νησιού.

Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1916. Μετά από σπουδές στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες Μυτιλήνης και Θεσσαλονίκης, εργάσθηκε σαν δάσκαλος στην Κομοτηνή. Επέστρεψε στην Μυτιλήνη και εργάσθηκε σαν μουσικός (δεξιοτέχνης στο βιολί) και μετά ως καφεκόπτης.

Στην διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής, εντάχθηκε μαζί με τα αδέρφια του Σιδερή και Στρατή στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Το Μάη του 1949 διεύθυνε την πρώτη Συναυλία της Χορωδίας Μυτιλήνης, που  είχε  επανιδρυθεί πάνω στα χνάρια της παλιάς Χορωδίας Μυτιλήνης (1931- 1939). Το Νοέμβρη του 1950 παίχτηκε η πρώτη λαογραφική Επιθεώρηση με τίτλο «Η Μυτιλην’» σε μουσική δική του. Από κεΙ και πέρα άρχισε μια δημιουργική εποχή με Συναυλίες και Λαογραφικές Επιθεωρήσεις με δική του μουσική. Έχει γράψει πολλά τραγούδια ελαφρά, λαϊκά και χορωδιακά.

Μετά την αποχώρησή του από την Χορωδία Μυτιλήνης δημιούργησε το 1983 και διεύθυνε μέχρι τον θάνατό του, τη Μικτή Χορωδία του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Μυτιλήνης, που τώρα φέρει το όνομά του.

Κορυφαία στιγμή της πολιτιστικής του δημιουργίας η μελοποίηση της «Ειρήνης» του Γιάννη Ρίτσου, έργο που παρουσίασε στις 6 Απριλίου 1985 στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης με την Χορωδία του Δήμου.

Ο ποιητής που είχε προσκληθεί και παραβρέθηκε, κατασυγκινημένος, εκδήλωσε την έκπληξη και τον θαυμασμό του για τον συνθέτη-μαέστρο και τους χορωδούς, ζήτησε δε να του δώσουν την συναυλία ηχογραφημένη. Ο Δήμος Μυτιλήνης τίμησε τον Νίκο Μυρογιάννη δίνοντας το όνομά του στην μικρή πλατεία κοντά στο σπίτι του στην Χρυσομαλλούσα. Όλα τα χρόνια, εργάσθηκε ανιδιοτελώς μόνο από μεράκι και αγάπη για τη Μυτιλήνη και τη Λέσβο.

Η ακούραστη καλλιτεχνική του δημιουργία, συχνά σε δύσκολες συνθήκες, με ήθος και ανθρωπιά, κοντά στους καημούς και τις χαρές του λαού μας, στόχευε πάντα στην καλλιέργεια και στην ανάταση της λαϊκής ψυχής.