Μνημόσυνο για τους πεσόντες στην Κύπρο από την ΕΑΑΣ Μυτιλήνης

Μνημόσυνο για τους πεσόντες στην Κύπρο

To  Τοπικό Συμβούλιο του Παραρτήματος Μυτιλήνης της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού ( Ε. Α. Α. Σ.)  με την αρωγή της 98 ΑΔΤΕ (Αρχιπελάγους),  τέλεσε   μνημόσυνο  για τους   πεσόντες και τα θύματα κατά την τουρκική εισβολή στη Κύπρο  πριν 42 χρόνια και ιδιαίτερα  για τα τρία(3) τέκνα  της Λεσβιακής  γης που  έπεσαν κατά την Μάχη της ΕΛΔΥΚ  την  16η   Αυγούστου 1974:

-Λοχίας Πατσανάς Κωνσταντίνος του Γρηγορίου

- Στρτης Ζερβομανώλης  Γεώργιος του Δημητρίου και

-Στρτης Μπουρέκας Ασημάκης του Μενελάου .

Το μνημόσυνο τελέστηκε χθες  στις 07 Αυγούστου 2016  ημέρα Κυριακή και ώρα 09:30 στον Ιερό Ναό του Αγίου Θεοδώρου  στο Στρατηγείο της Μεραρχίας  μετά τη θεία λειτουργία , όπου ιερούργησε ο Πατήρ Ευστράτιος Κομνηνός .

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ,  ο Στρατηγός – Διοικητής της 98 ΑΔΤΕ ( Αρχιπελάγους)  Υποστράτηγος Πάτμιος Αναστάσιος , ο Υποδιοικητής Ταξίαρχος Βύνιος Γεώργιος, εκπρόσωπος του Κεντρικού Λιμεναρχείου Μυτιλήνης , εκπρόσωπος της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Βορείου Αιγαίου ,ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Νομού Λέσβου κ. Τσουπής Παναγιώτης , ο Πρόεδρος του Συλλόγου Κυπρίων Λέσβου κ.Λαμπριανού ,  εν ενεργεία και εν αποστρατεία στελέχη και συγγενείς του πεσόντα Μπουρέκα Ασημάκη .

Μετά το μνημόσυνα ο Πρόεδρος του Παραρτήματος Μυτιλήνης της Ε. Α. Α. Σ. Αντγος (ΠΒ) ε.α. Χαραλάμπους Ευστράτιος εκφώνησε ομιλία .

Το Παράρτημα ευχαριστεί την 98 Α.Δ.Τ.Ε.  ,  όλους τους συμμετέχοντες και την Τηλεόραση Μυτιλήνης για την κάλυψη .

               

Πηγη kranos

 ΟΜΙΛΙΑ  ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ  07 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016 

    ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΚΑΤΑ TΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ  ΚΑΙ  ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΛ.ΔΥ.Κ. ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ  1974

  Στις 16 Αυγούστου συμπληρώνονται  42 χρόνια από τότε που η μαρτυρική Κύπρος γινόταν τόπος  ηρωισμού και θυσίας Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων κατά την τουρκική  εισβολή και ακόμη πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα ή απαντήθηκαν  με υποκειμενικότητα , προκειμένου να  αποσιωπηθούν οι ευθύνες ιθυνόντων(πολιτικών και στρατιωτικών )  και να διαφυλαχθεί  η υστεροφημία τους .

    Τρία παλικάρια της Λέσβου ο  Λοχίας Πατσανάς Κωνσταντίνος  και οι Στρατιώτες Ζερβομανώλης Γεώργιος και Μπουρέκας Ασημάκης έπεσαν στη Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στις  16  Αυγούστου 1974 . Τα οστά του τελευταίου ταυτοποιήθηκαν  με τη μέθοδο DNA , οι άλλοι δύο παραμένουν αγνοούμενοι  ανάμεσα στους συνολικά 1619 , που είτε θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους είτε  μεταφέρθηκαν αιχμάλωτοι και εκτελέστηκαν στην Τουρκία  . 

     Κατά την δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής  ,δηλαδή κατά τον ΑΤΤΙΛΑ-2  που άρχισε την παραμονή της Παναγίας   ,   το στρατόπεδο της ΕΛ. ΔΥ . Κ. αποτέλεσε στόχο των εισβολέων   διότι αποτελούσε εμπόδιο στα σχέδια τους για την κατάληψη της πόλης της Λευκωσίας και του αεροδρομίου της .

  

Είχαν προηγηθεί το προδοτικό πραξικόπημα της 15 Ιουλίου κατά της νόμιμης κυβέρνησης της Κύπρου , η φυγή του Μακαρίου στο εξωτερικό και η έκκληση  του προς τις εγγυήτριες δυνάμεις για την αποκατάσταση και την λειτουργία της  κοινοβουλευτικής δημοκρατίας  , που είχε εγκαθιδρυθεί με  το Σύνταγμα του 1960 .

    Όπως συμβαίνει πάντα σε περιόδους πραξικοπημάτων διασπάται η ιεραρχία , διασαλεύεται η πειθαρχία στο στράτευμα και  διαρρηγνύονται οι δεσμοί στρατού  και λαού .  Έτσι λοιπόν και μετά το πραξικόπημα της 15 Ιουλίου 1974  κατά την επακολουθήσασα   τουρκική εισβολή  , που είχε από καιρού σχεδιαστεί και ξεκίνησε  στις  20 Ιουλίου   με αφορμή την δήθεν  ύπαρξη  κινδύνου για την  ασφάλεια του τουρκοκυπριακού πληθυσμού , δεν κατέστη δυνατόν να  αναπτύξουν  η Εθνική Φρουρά και η ΕΛ. ΔΥ. Κ. την απαιτούμενη αποτρεπτική τους ικανότητα . Η  απόσυρση της ελληνικής  μεραρχίας αρχές του 1968  ,  που ακολούθησε τα άκαιρα  γεγονότα στη Κοφίνου και  επιβλήθηκε στο απομονωμένο διπλωματικά ξενοκίνητο  δικτατορικό καθεστώς των Αθηνών  , είχε ήδη μειώσει σοβαρά την αμυντική ικανότητα της Κύπρου .  

     Παρά τα προβλήματα και την κακή διεύθυνση του αγώνα ,    δόθηκαν σκληρές μάχες   στον  Άγιο Ιλαρίωνα , στον Άγιο Ερμόλαο , στην Κερύνεια και στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας ,  κυρίως από την πρωτοβουλία των διοικητών που πέτυχαν να διατηρήσουν τη συνοχή των μονάδων τους   και ανέπτυξαν την απαιτούμενη σε τέτοιες περιστάσεις πρωτοβουλία .

  Τούτο αποδεικνύει ότι αν λειτουργούσε σωστά το αμυντικό σύστημα  της Εθνικής Φρουράς και  όλες οι μονάδες κατελάμβαναν τις θέσεις των και ανέπτυσσαν τα  όπλα τους  δεν θα πατούσε το πόδι του ο εισβολέας στην Κυπριακή γη. Καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό αποτελεί η σύγχυση  που επικρατούσε κατά τα πρώτα στάδια της εισβολής και φαίνεται στις μαρτυρίες των τούρκων αξιωματικών και η οποία οδήγησε στη βύθιση του τουρκικού αντιτορπιλικού KOCATEPE από τουρκικά αεροσκάφη .

     

Στην Ελλάδα η μεταβατική κυβέρνηση  που συστάθηκε κάτω από δυσμενείς ,  συνθήκες  ασχολούταν με την αποκατάσταση της δημοκρατίας και τη διαχείριση των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν από την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος . Η  γενική επιστράτευση που είχε κηρυχθεί χωρίς κήρυξη πολέμου κατά του εισβολέα     αποτελεί ένδειξη ότι ο  πόλεμος  στην Κύπρο ήταν σε  δεύτερη προτεραιότητα  και  για τούτο δεν εφαρμόστηκαν τα σχέδια ενίσχυσης , τα οποία όλα σχεδόν ανεστάλησαν . ‘Έχουν ειπωθεί  πολλά  για το θέμα αυτό  και έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες περί πολιτικών και στρατιωτικών ανασταλτικών παραγόντων που αποτελεί θέμα των ειδικών  .  θα αναφερθώ  μόνο στις ημιτελείς  προσπάθειες ενίσχυσης του αγώνα της Κύπρου   που  περιέχονται στο πόρισμα του Φακέλου της Κύπρου   της Κυπριακής Βουλής :

     -Τάγμα με  ίλη αρμάτων φορτώθηκαν για μεταφορά στην Κύπρο και διατάχθηκε να γυρίσουν στη Ρόδο .

- Μοίρα Καταδρομών διατάχθηκε να φορτωθεί σε Α/Φ της Ολυμπιακής  , τα οποία επικαλέστηκαν βλάβη   και η μεταφορά στη Κύπρο δεν έγινε . Διατάχθηκε άλλη Μοίρα Καταδρομών η οποία  με 15 Α/Φ τη νύκτα 21 προς 22 Ιουλίου  μεταφέρθηκε στο Α/Δ Λευκωσίας χωρίς να ειδοποιηθούν τα Αντιαεροπορικά όπλα της Ε. Φ .  . Αποτέλεσμα ένα Α/Φ  βλήθηκε από φίλια πυρά  και είχαμε  29 νεκρούς καταδρομείς (ένας γλύτωσε )  και όλο το πλήρωμα .

Τα υποβρύχια ΓΛΑΥΚΟΣ και ΝΗΡΕΑΣ 19 Ιουλίου ήταν ανοικτά της Ρόδου έτοιμα να πλεύσουν για Κύπρο και διατάχθηκαν να επιστρέψουν .

-Μοίρες Α/Φ F-4 Ε  μεταστάθμευσαν στην Κρήτη άλλα  ποτέ δεν πήραν διαταγή να πετάξουν για την Κύπρο .

   Στην περιοχή του στρατοπέδου της ΕΛ. ΔΥ. Κ ( το μεγαλύτερο μέρος της είχε λάβει αποστολή  για την παρεμπόδιση κατάληψης της Λευκωσίας και του αεροδρομίου της ) είχαν παραμείνει 2 λόχοι  , η διμοιρία μηχανικού και λοιπά τμήματα υποστήριξης ,  συνολικά 300 περίπου άτομα . Από το πρωί της 14 Αυγούστου άρχισε ο βομβαρδισμός του στρατοπέδου με πυροβολικό , όλμους και αεροπορία . Οι 300 του Λεωνίδα , μέσα σε αυτούς και τα τρία παλικάρια από τη Λέσβο αμύνονταν σθεναρά ενάντια πολλαπλάσιου εχθρού ( ένα σύνταγμα και δύο επιλαρχίες  αρμάτων) υποστηριζόμενου από αεροπορία και πυροβολικό .

 Φθάνουμε στις 16 Αυγούστου ,  οι απώλειες , η έλλειψη ενίσχυσης , η παύση της υποστήριξης του πυροβολικού ( η μία Μοίρα που υποστήριζε  σταμάτησε να εκπέμπει πυρά ) μειώνουν την αντίσταση .  Τα τουρκικά άρματα περνούν πάνω από τα ορύγματα ο Λοχαγός Σταυριανάκος με το πιστόλι προσπάθησε να εξουδετερώσει τον οδηγό ενός  άρματος,  ένα βλήμα  του άρματος τον αποκεφάλισε και έπεσε  νεκρός ως άλλος  Λεωνίδας .

Στις 1400 ο  στρατοπεδάρχης και υποδιοικητής της ΕΛ. ΔΥ. Κ  Ανχης  Σταυρόπουλος Παναγιώτης ( είχε φτάσει στην Κύπρο στις 19 Ιουλίου συνοδεύοντας τη νέα κλάση των στρατιωτών και παρέμεινε στο Νησί μαζί με την κλάση που απολυόταν)   διέταξε οπισθοχώρηση .

Το απόγευμα στις 1600 της 16 Αυγούστου 1974 συμφωνήθηκε κατάπαυση του πυρός , ο Αττίλας είχε πετύχει το στόχο του κατέλαβε σχεδόν τη μισή Κύπρο (38%) από το 4,5 % του εδάφους που του έδινε το σχέδιο Άτσεσον .

 Το δένδρο της δημοκρατίας στην Ελλάδα ξανάνθισε  , αφού ποτίστηκε με το αίμα περίπου 2.500 νεκρών , 10.000 τραυματιών και 1619 αγνοουμένων και τα δάκρυα 200 χιλ προσφύγων , που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες και να  υποστούν τη βαρβαρότητα του εισβολέα , που χωρίς ντροπή ονόμασε την εισβολή του << Επιχείρηση της Ειρήνης –Barış Harekatı) .

   Η  Κυπριακή τραγωδία που ακόμη δεν βρήκε τη λύτρωση της , αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της συμπεριφοράς  του Ελληνικού Έθνους , το οποίο στο διάβα του μέσα στην ιστορία  αρκετές φορές έδωσε το δικαίωμα σε ξένες δυνάμεις , να επεμβαίνουν στα εσωτερικά του  .

    Η  διχόνοια  , το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Ελληνικού Έθνους ,   σε συνδυασμό  με την τοποθέτηση του  πολιτικού συμφέροντος υπεράνω του εθνικού , οδηγούν πάντα σε περιπέτειες και τραγωδίες  και στην ιστορία μας  έχουμε πολλές και μία από αυτές είναι η Τραγωδία της Κύπρου .

Η  μελέτη του Κυπριακού από το 1960 και μετά μας διδάσκει ότι  :

 - Τα κράτη πρέπει να συμπεριφέρονται πάντα ανάλογα με τις δυνατότητες των και μέσα στο γεωπολιτικό περιβάλλον που υπάρχει .

- Η  διαχείριση των κοινών αποτελεί ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων και της   κυβέρνησης , που εκπροσωπεί τη θέληση της πλειοψηφίας στο σύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας .

 - Η συγκέντρωση  της απόλυτης εξουσίας σε ένα θεσμό , μοιραία πάντα οδηγεί σε ανωμαλίες .

-Οι Ένοπλες Δυνάμεις  οφείλουν πιστή υπακοή στην εκάστοτε κυβέρνηση και στο ισχύον Σύνταγμα . 

    Συνηθίζεται  στα  μνημεία πεσόντων να τίθεται η φράση << Η  Πατρίς Ευγνωμονούσα>> , δυστυχώς όμως για τους συγγενείς των πεσόντων  και στις δύο φάσεις της Τουρκικής εισβολής ,  για τους τραυματίες , για τους αγνοούμενους και για αυτούς που πολέμησαν ίσχυε  << Η Πατρίς Αγνωμονούσα>> .  Ευτυχώς  τα τελευταία χρόνια η Πολιτεία άλλαξε συμπεριφορά , αλλά υπάρχουν πολλά ακόμη να γίνουν .

  Για χρόνια όσοι  βρέθηκαν το καλοκαίρι εκείνο  του 1974 στην Κύπρο και έχυσαν το αίμα τους πολεμώντας τον τούρκο εισβολέα  αντιμετωπίστηκαν υποτιμητικά λες και αυτοί έφταιξαν για ότι έγινε , λες και αυτοί έφεραν την δικτατορία στην Ελλάδα και έκαναν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.  Αγνοήθηκαν παντελώς τα λόγια του  Περικλή στον Επιτάφιο για τους νεκρούς της μάχης  ,    << Προτίμησαν ν’ αντισταθούν και να πεθάνουν παρά να δειλιάσουν και να ζήσουν κι απόφυγαν έτσι την ντροπή της   καταλαγιάς , θυσιάζοντας την ζωή τους για το έργο που είχαν αναλάβει.    Η στιγμή που τους βρήκε το  χτύπημα της Μοίρας δεν ήταν γι’ αυτούς στιγμή φόβου , άλλα δόξας >> .

    Η  πραγματικότητα  είναι ότι είχαν διοικητές σε όλα τα κλιμάκια και πάνω από τους διοικητές υπήρχαν πολιτικοί  ιθύνοντες    και στις δύο φάσεις της εισβολής , το μεγαλύτερο μέρος των οποίων έμεινε  στο απυρόβλητο . Εύκολη διέξοδος η ενοχοποίηση για  όλα  των χουντικών οι οποίοι δικάστηκαν και τιμωρήθηκαν και έτσι έπρεπε . 

 Η αλήθεια όμως πότε θα μαθευτεί ; Άγνωστο . Βρίσκεται θαμμένη στο υπόγειο της Βουλής των Ελλήνων , όπου έχουν συγκεντρωθεί όλα τα ντοκουμέντα για την τραγωδία της Κύπρου .

  Οι συγγενείς των νεκρών και των αγνοουμένων και όλος ο Ελληνισμός απανταχού της γης περιμένει την αλήθεια και την απάντηση στο απλό ερώτημα << ΓΙΑΤΙ>> . Ίσως στο απώτερο μέλλον ο επιστήμονας- ιστορικός να δώσει την απάντηση .

Ας είναι αιώνια η μνήμη των ηρώων της Κύπρου και μέσα σε αυτούς και των τριών παλικαριών της Λέσβου .

                                                                                       Μυτιλήνη 07 Αυγούστου 2016 .

                                                                                            Στρατής Χαραλάμπους

                                                                                                   Αντγος (ΠΒ) ε.α.