Συνέντευξη με τον συγγραφέα Δημήτρη Βουρέλλη
Ο Μυτιληνιός συγγραφέας Δημήτρης Βουρέλλης, με το βιβλίο του "Μικρές ιστορίες μεγάλων απολογισμών", μιλά στην ιστοσελίδα 24ώρες για την λογοτεχνία,την κρίση,την βιβλιοπαραγωγή στην Ελλάδα, αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια.1.Κύριε Βουρέλλη, στο βιβλίο σας υπάρχει μια σειρά από πρωταγωνιστές που βιώνουν μια σκληρή πραγματικότητα αποξένωσης και αυτοκαταστροφής, ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη;
Η απλοποίηση, είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω.
Οι μόνοι ήρωες που σώζονται, είναι ο κυνικός και το ζευγάρι των ηλικιωμένων. Είναι και οι δυο, άνθρωποι των άκρων. Ο ένας δεν είναι διατεθειμένος να δώσει τίποτα για το συνάνθρωπο του, οι άλλοι δίνουν τα πάντα, ακόμα και τη ζωή τους. Όσοι είναι ενδιάμεσα, όσοι αναλύουν, αμφιβάλουν, φοβούνται, αμφιταλαντεύονται, στο τέλος χάνονται.
Μόνο αν δούμε τη ζωή ως άσπρο μαύρο, έχουμε κάποια ελπίδα να την αντιμετωπίσουμε. Κι αν το καλοσκεφτούμε, η ζωή είναι άσπρο μαύρο. Το γκρίζο είναι μια εφεύρεση δικιά μας, κάτι που το έχουμε επινοήσει, επειδή φοβόμαστε τις ήττες μας. Γι’αυτό το γκρίζο τρελαίνει.
2.Οι ήρωες και το περιβάλλον του βιβλίου είναι φανταστικό ή τους έχετε εμπνευστεί από την γύρω πραγματικότητα που βιώνετε;
Με 4000 αυτοκτονίες τα τελευταία τρία χρόνια, η πραγματικότητα με έχει ξεπεράσει. Όλο και πιο συχνά, βλέπουμε όλο και περισσότερους να χάνονται στο γκρίζο και να αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τη ζωή.
3.Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια βιβλιοπαραγωγή στην Ελλάδα αρκετά μεγάλη, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει και ένα ανάλογο αναγνωστικό κοινό. Πιστεύετε ότι η ποιότητα των βιβλίων που εκδίδονται ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του αναγνωστικού κοινού;
Οι Έλληνες είναι από τους λαούς που διαβάζουν λίγο. Ίσως να βρισκόμαστε και στην τελευταία θέση στην Ευρώπη. Υπάρχουν έρευνες που το δείχνουν.
Η ποιότητα των βιβλίων ανταποκρίνεται πλήρως στις προτιμήσεις. Αυτό βέβαια ,δε σημαίνει ότι είναι καλή. Οι εκδοτικοί οίκοι είναι εμπορικές επιχειρήσεις με στόχο το κέρδος. Παράγουν ο,τι έχει ζήτηση.
4.Ποιο μήνυμα θα θέλετε να δώσετε στον αναγνωστικό κοινό σχετικά με τα κριτήρια με βάση τα οποία να επιλέγει ένα βιβλίο;
Είναι δύσκολο να κάνεις υποδείξεις, για κάτι που ο καθένας το βιώνει εντελώς προσωπικά. Σίγουρα υπάρχει καλή λογοτεχνία και κακή λογοτεχνία, αλλά τελικά ο καθένας θα διαβάσει αυτό που θα τον ευχαριστήσει.
Γενικά αποφεύγω να κάνω υποδείξεις, επειδή οποίος τις καταλαβαίνει δεν τις έχει ανάγκη και οποίος τις έχει ανάγκη δεν τις καταλαβαίνει.
Το ίδιο σίγουρα θα συμβαίνει ενίοτε και με έμενα.
5.Ένα είδος βιβλίου που είναι πολύ δημοφιλές είναι εκείνο της περιπετειώδους πλοκής, όπου το μυστήριο ,η ένταση, η φαντασία παίζουν τον πρωταρχικό ρόλο και λιγότερο οι όποιες λογοτεχνικές αξιώσεις. Θα μπορούσατε να ασχοληθείτε με ένα τέτοιο είδος γραφής;
Υπάρχουν πολύ σημαντικά βιβλία σε αυτήν την κατηγορία, αλλά προσωπικά, δε θα μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο.
Υπάρχουν βιβλία σαν εκείνα του Umberto Eco, των οποίων η συγγραφή προϋποθέτει βαθιά γνώση και συνεχή μελέτη ιστορικών γεγονότων. Όμως, ούτε τις γνώσεις δεν έχω, ούτε την υπομονή να μελετήσω τόσο πολύ ένα θέμα.
Υπάρχουν και βιβλία σαν τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Για να το γράψει ο Tolkien εμπνεύστηκε μια ολόκληρη γλώσσα με στοιχεία κέλτικα και αρχαία γερμανικά. Εμπνεύστηκε έναν ολόκληρο κόσμο. Ούτε αυτό θα είχα την υπομονή να το κάνω.
Από κει και πέρα, υπάρχουν τα βιβλία τύπου Εco και τύπου Tolkien. Ψευδοεπιστημονικά και τραβηγμένα από τα μαλλιά τα μεν , ψευδοηρωικά τα δε. Κάτι τέτοιο θα μπορούσα εύκολα να το γράψω, αλλά γιατί να το κάνω?
6.Τι είναι αυτό που αναζητά το αναγνωστικό κοινό από έναν συγγραφέα, να διαβάσει ένα καλογραμμένο βιβλίο, να τον διασκεδάσει ή κάτι άλλο;
Ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να αναζητά διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με τη στιγμή. Δύσκολα ένας απαιτητικός αναγνώστης θα διαβάσει ένα κακογραμμένο βιβλίο. Η ανάγνωση, δεν είναι σαν την ακρόαση μουσικής, όπου μπορεί κάποιος να ανεχτεί στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου ένα κακό τραγούδι, περιμένοντας να τελειώσει. Η ανάγνωση απαιτεί προσπάθεια και κόπο και κάνεις δε χαραμίζει τον κόπο του για κάτι που δεν αξίζει.
Αυτό που παρατηρώ πάντως, είναι ότι όλο και περισσότερο ο κόσμος διαβάζει για να σκοτώσει την ώρα του και αυτό δεν είναι καλό. Η τέχνη- σε οποιαδήποτε μορφή- πρέπει να είναι μια παραγωγική και εποικοδομητική διαδικασία, όχι απλά ένας τρόπος για να ξεφορτωθούμε ώρα που μας περισσεύει.
7.Ποιο βιβλίο θα θέλατε να γράψετε και το θεωρείτε εκείνο που σας έδωσε το έναυσμα να ασχοληθείτε με την λογοτεχνία;
Ο “Mephisto” του Klaus Mann, είναι ένα βιβλίο που θεωρώ ότι περιγράφει πολύ γλαφυρά την τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο ήρωας ,δεν είναι από την αρχή έρμαιο των καταστάσεων, όπως είναι για παράδειγμα οι ήρωες του Kafka. Νομίζει ότι ορίζει τη μοίρα του, ότι διαμορφώνει την πορεία του και ότι παίζει με τους ανθρώπους, μέχρι που καταλαβαίνει ότι παιχνίδι στα χέρια άλλων είναι εκείνος και τελικά τα χάνει όλα.
8.Τα τελευταία χρόνια η χώρα βιώνει μια άνευ προηγούμενου κρίση. Ποια είναι η δική σας ερμηνεία για αυτήν την κρίση, πως βρεθήκαμε εδώ και κυρίως πως θα βγούμε από αυτήν;
Η κρίση μας είναι αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης. Είναι εύκολο να αυτομαστιγωνόμαστε και να λέμε ότι δεν παράγουμε, ότι δεν έχουμε βιομηχανία και αγροτική παραγωγή και ότι θα’ πρεπε να είχαμε φροντίσει για αυτά, αλλά γεγονός είναι ότι από τη στιγμή που υπάρχει η Κίνα και οι χώρες τύπου Κίνας, εμείς δεν έχουμε καμία ελπίδα. Δεν υπάρχει προϊόν είτε βιομηχανικό, είτε αγροτικό που θα μπορούσαμε να παραγάγουμε σε μεγαλύτερη ποσότητα ή πιο φτηνά από τις χώρες αυτές.
Ο μόνος τομέας στον οποίο μπορούμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί είναι οι υπηρεσίες. Αλλά και αυτό το υπονομεύουμε ξεπουλώντας τις τράπεζες μας. Για να μην πάθουμε ο,τι έπαθε η Κύπρος ,δηλώνουμε υποτέλεια στη Γερμανία, που έχει αναλάβει ηγετικό ρόλο στον τομέα των υπηρεσιών, καθώς ούτε καν η δική της βιομηχανία δεν μπορεί να ανταγωνιστεί αυτήν της Κίνας.
Η μόνη λύση που βλέπω είναι η έξοδος από τη γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση και η ανάπτυξη του τομέα των υπηρεσιών. Αν σε αυτό προστεθεί και μια μικρή ανάπτυξη του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα, απλά για να καλύπτουμε τις ανάγκες μας και να μην είμαστε υποχρεωμένοι να εισάγουμε τα πάντα, ακόμα καλύτερα.
9.Ποιους θεωρείτε ως σημαντικότερους Νεοέλληνες συγγραφείς και αν έχετε επηρεαστεί από κάποιον συγκεκριμένο;
Δεν ξέρω αν ο Καραγάτσης μπορεί να θεωρηθεί Νεοέλληνας, καθώς ανήκει στη γενιά του ’30, αλλά αυτός είναι ο αγαπημένος μου Έλληνας συγγραφέας. Γνώστης της ανθρώπινης ψυχής, παρατηρητικός, διεισδυτικός, αλλά και αφάνταστα λυρικός μπορούσε με την πρώτη κιόλας γραφή να δημιουργήσει κείμενο, στο οποίο άλλοι συγγραφείς θα έφταναν μετά την δεύτερη η τρίτη επεξεργασία.
Κρίμα είναι, ότι οι εννέα στους δέκα από αυτούς που τον ξέρουν, τον έχουν γνωρίσει μέσα από τις μεταφορές των έργων του στην τηλεόραση, αλλά τέλος πάντων, κάτι είναι κι αυτό. Απ’το ολότελα…
10.Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια ,σκοπεύετε να εκδώσετε κάποιο άλλο βιβλίο και αν ναι ποιο θα είναι το θέμα του;
Τελείωσα πριν λίγο καιρό ένα μυθιστόρημα ,το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και παραμύθι για μεγάλους, καθώς συνδυάζει το φανταστικό με το πραγματικό, ιδωμένα μέσα από το βλέμμα ενός παιδιού με ιδιαιτερότητες Ιδιαίτερα προβλήματα, αλλά και ιδιαίτερες ικανότητες.
Βρίσκομαι σε αναζήτηση εκδοτικού οίκου. Οι προτάσεις για συνεργασία που είχα από κάποιους, δεν ήταν ικανοποιητικές και συνεχίζω το ψάξιμο.
"Μικρές ιστορίες μεγάλων απολογισμών"
To τελευταίο του βιβλίο λέγεται "Μικρές ιστορίες μεγάλων απολογισμών" και κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Ιωλκός.
ISBN: 978-960-426-665-4
Κατηγορία: Διηγήματα
Αριθμός Σελίδων:128
Εξώφυλλο: Μαλακό
Έτος Έκδοσης: Μάιος (2012)
Τιμή: 10.80 €
Εκδόσεις:Ιωλκός
www.24-ores.com
ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ