Αντώνης Καλογήρου:“Ο έρωτας για τη δράση γεννά τη δημιουργία”-Αποκλειστική συνέντευξη του μεγάλου συγγραφέα στο L.P

Ξεφυλλίζοντας κανείς τις σελίδες του βιβλίου του Αντώνη Καλογήρου “Το ταξίδι στη χώρα που δε βλέπουν τα μάτια…”, αισθάνεται μια ξεχασμένη δύναμη να αναβλύζει από μέσα του, μια δύναμη, που αν ο καθένας μας της δώσει την αξία που της πρέπει, τότε θα είναι ικανός να εκπληρώσει τα μεγαλύτερά του όνειρα.

Η δύναμη αυτή, είναι η πίστη στον εαυτό μας και η αποδοχή του έτσι ώστε να τον αγαπήσουμε πραγματικά και σε βάθος και να έλξουμε στη ζωή μας ό,τι επιθυμούμε περισσότερο. Πορευόμενοι λοιπόν με “πίστη στις ικανότητές μας” και “παίρνοντας τους φόβους μας αγκαλιά”-όπως χαρακτηριστικά μας λέει στη συνέντευξη που ακολουθεί-είμαστε σε θέση να “αντιμετωπίσουμε τα πάντα σαν μεγάλα μαθήματα στο κοινό και υπέροχο ταξίδι της ζωής μας”.

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

Δημοσιογράφο-Υπεύθυνη συνεντεύξεων L.P

*Όπου

Β.Κ Βίκυ Καλοφωτιά

Α.Κ Αντώνης Καλογήρου

Β.Κ Η δύναμη για να δημιουργήσει κανείς ο,τιδήποτε επιθυμεί και να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, βρίσκεται μέσα μας. Κι όμως, αρκετά συχνά φαίνεται να μην το συνειδητοποιούμε και να αναζητούμε τη δύναμη από εξωγενείς παράγοντες. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

Α.Κ Η ερώτηση για μένα θα έπρεπε να είναι: Γνωρίζουμε πως η δύναμη για να δημιουργήσουμε ο,τιδήποτε επιθυμούμε, είναι μέσα μας; Και αν το γνωρίζουμε, πώς το γνωρίζουμε; Νοητικά ή βιωματικά; Γιατί η νοητική γνώση είναι στείρα. Αποκτάει γονιμότητα ΜΟΝΟ όταν ερωτευτεί τη δράση και τότε γεννάει το παιδί “δημιουργία”.

Β.Κ Η αγάπη προς τον εαυτό μας και η αυτοεκτίμηση αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο και το θεμελιώδες σκαλοπάτι για τη μετέπειτα εξέλιξή μας ως ανθρώπινες υπάρξεις. Από εκεί ξεκινούν και εκεί καταλήγουν όλα. Τι χρειάζεται λοιπόν προκειμένου να αγαπήσουμε ουσιαστικά τον εαυτό μας, λαμβάνοντας υπ’όψιν μας και τα λόγια του Mark Twain ότι “το πεπρωμένο ενός ανθρώπου καθορίζεται από το τι σκέφτεται για τον εαυτό του”;

Α.Κ Για να αγαπήσεις τον εαυτό σου, πρέπει αρχικά να τον αποδεχτείς. Και αποδέχομαι τον εαυτό μου, σημαίνει ότι αποδέχομαι πως ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ να είμαι τέλειος. Αυτό πάλι με τη σειρά του σημαίνει πως αξίζω να αγαπηθώ όχι για την τελειότητά μου (που έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει), αλλά γι' αυτό που είμαι σήμερα, το οποίο με κάνει ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ και ανεπανάληπτο της φύσης θαύμα.

Β.Κ Κατά πόσο είμαστε στην εποχή μας ανοιχτοί στο να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα του άλλου και να συνυπάρξουμε, δημιουργώντας σχέσεις που στηρίζονται στην αλήθεια;

Α.Κ Δυστυχώς αυτή η ερώτηση απαιτεί το συναίσθημα της ασφάλειας. Όταν πιστεύω σε μένα, δεν φοβάμαι και έτσι είμαι ανοιχτός στο να δεχθώ τη διαφορετικότητα του άλλου. Όταν πιστεύω ότι είμαι λίγος και ανήμπορος, με τρομάζει η διαφορετικότητα, γιατί δεν πιστεύω ότι μπορώ να την αντιμετωπίσω. Αυτός είναι και ο λόγος που μόνο όσοι έχουν αυτοπεποίθηση νιώθουν ασφαλείς, έτσι αποδέχονται τους άλλους και μ' αυτόν τον τρόπο δημιουργούν όμορφες σχέσεις.

Β.Κ Πώς είναι εφικτό να αξιοποιήσει κάποιος το φόβο που αισθάνεται μπροστά σε διάφορες καταστάσεις στην πορεία της ζωής του, αντιμετωπίζοντάς τον ως ευκαιρία για τη μετάβαση από το καθεστώς της αδράνειας, στη δράση και τη δημιουργία;

Α.Κ Το θέμα που θίγετε μ' αυτή σας την ερώτηση είναι τόσο μεγάλο, που το αναπτύσσω σε ένα σεμινάριο είκοσι ωρών. Για να μην μείνει αναπάντητη όμως η ερώτηση, θα πω μόνο ένα πράγμα: "Πίστεψε στις ικανότητές σου και θα τα καταφέρεις".

Β.Κ Σύμφωνα με την άποψή σας, μέχρι ποιό σημείο η προσφορά σήμερα συνδέεται με την ανιδιοτέλεια και την όμορφη αίσθηση που αφυπνίζεται μέσα μας, όταν δίνουμε απλά για να νιώσουμε όμορφα χωρίς να περιμένουμε κάποιο αντάλλαγμα;

Α.Κ Πιστεύω πως είναι λάθος τόσο μεγάλα θέματα, όπως το ανιδιοτελές δόσιμο να τα περιορίζουμε στο επίπεδο των αριθμών και ποσοστών. Είναι ένα θέμα προσωπικό, αλλά και πανανθρώπινο ταυτόχρονα που απαιτεί την αληθινή παρουσία της αγάπης. Όταν υπάρχει αγάπη, τότε και μόνο τότε υπάρχει ανιδιοτέλεια και ομορφιά.

Β.Κ Με ποιό τρόπο μπορεί να επιτευχθεί η αρμονία, η πληρότητα και η ισορροπία σε μια στενή διαπροσωπική σχέση αγάπης;

Α.Κ Η πραγματική σχέση αγάπης δεν έχει αρμονία και ισορροπία. Είναι μία σχέση εξέλιξης, ένα υπέροχο ταξίδι. Και σαν σχέση εξέλιξης έχει και συγκρούσεις και διαφωνίες και εντάσεις και πολλές φάσεις “ανισορροπίας”. Όταν όμως υπάρχει αγάπη, όλα αυτά είναι απλά ευκαιρίες για εξέλιξη και ενότητα. Όλα είναι μεγάλα μαθήματα ζωής στο κοινό μας ταξίδι.

Β.Κ Πώς συμβάλλει ο λεγόμενος “Νόμος της Έλξης”, η πίστη στον εαυτό μας, η θετική αυτοεικόνα και ο δημιουργικός οραματισμός στο να επιτύχει ο καθένας μας τους στόχους που έχει θέσει στη ζωή του;

Α.Κ Όπως έχει αποδειχθεί με απόλυτα επιστημονικό τρόπο, τα πάντα είναι ενέργεια. Από τη στιγμή που θα κατανοήσουμε αυτή την αλήθεια, τότε μπορούμε εύκολα να δούμε και να βιώσουμε το πόσο πολύ συμβάλλει η νοητική μας ενέργεια στη δημιουργία των θέλω μας.

Β.Κ “Όσο βρίσκεσαι στο χώρο του “γνωστού” και του οικείου νιώθεις ότι δεν κινδυνεύεις και ότι είσαι ασφαλής. Όμως στο “γνωστό” δεν υπάρχει αλλαγή και εξέλιξη, δεν υπάρχει πραγματική ΖΩΗ…”, αναφέρετε στο βιβλίο σας “Το ταξίδι στη χώρα που δε βλέπουν τα μάτια…”. Γιατί λοιπόν πολλοί άνθρωποι παρ’όλα αυτά δυσκολεύονται να ξεβολευτούν και να βρουν το θάρρος να αλλάξουν μια ζωή που δεν τους προσφέρει ικανοποίηση, επιλέγοντας τη στασιμότητα και την απραξία;

Α.Κ Οι λόγοι είναι δύο. Ο εξής ένας!!! Ο φόβος. Ο δεύτερος, παρακλάδι του πρώτου, είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης, δηλαδή ο φόβος ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω. “Ωραία, να φύγω από μία ζωή μικρομεσαία και προβληματική και πού να πάω; Και αν δεν τα καταφέρω και αποτύχω και χάσω και αυτά τα λίγα που έχω;”. Οι άνθρωποι πιο πολύ φοβούνται μην χάσουν αυτά που έχουν παρά μην χάσουν αυτά που θα μπορούσαν να έχουν.

Β.Κ Έχει ο σύγχρονος άνθρωπος επίγνωση των απεριόριστων δυνατοτήτων που υπάρχουν εντός του έτσι ώστε να βασίζεται κατά κύριο λόγο στον εαυτό του για την εκπλήρωση των επιθυμιών του και “σαν νικητής να σηκώνεται μόνος του κάθε φορά που πέφτει στην πορεία, συνεχίζοντας το ταξίδι του”;

Α.Κ Στο σημείο αυτό θα μπορούσα να πω αυτό που πιστεύω: “Όπου υπάρχει ένα πρόβλημα δεν υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνεις, αλλά κάτι που πρέπει να μάθεις”.

Β.Κ Στις σελίδες του βιβλίου σας, διαβάζουμε μεταξύ άλλων ότι “οι φοβισμένοι απορρίπτουν τους τολμηρούς και τους πρωτοπόρους”, καταλήγοντας μόνοι, να παρακολουθούν τις ζωές των θαρραλέων από την κλειδαρότρυπα, στερώντας τον εαυτό τους από μια ζωή ευτυχισμένη που συνεχώς εμπλουτίζεται μέσα από το δόσιμο και το μοίρασμα. Πού αποδίδετε την εμφάνιση αυτού του φαινομένου;

Α.Κ Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο φόβος. Ο,τιδήποτε δεν έχει καταφέρει ο οποιοσδήποτε από εμάς μέχρι σήμερα, δεν έχει ως αιτία την ανικανότητά μας, αλλά το φόβο. Αυτός είναι και ο λόγος που “τον κόσμο τον πάνε μπροστά οι κουζουλοί”, όπως είπε και ο μεγάλος Καζαντζάκης. Αυτοί, δηλαδή, που παίρνουν το φόβο τους αγκαλιά και πάνε μπροστά.

Β.Κ Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια όσον αφορά τη συγγραφή και τα βιωματικά σεμινάρια αυτοπραγμάτωσης που διοργανώνετε ανά διαστήματα σε όλη την Ελλάδα;

Α.Κ Να δημιουργώ όλο και καλύτερους και αποτελεσματικότερους τρόπους γνώσης. Πιστεύω πως η δύναμη είναι στη γνώση και πως “γεννηθήκαμε για να ΜΑΘΟΥΜΕ να είμαστε ευτυχισμένοι” (Επίκουρος).

Ποιός είναι ο Αντώνης Καλογήρου

Ο Αντώνης Καλογήρου είναι συγγραφέας των μπεστ σέλλερ “Η δυναμική της επιτυχίας”, “Έτσι πετυχαίνεις”, και “Το ταξίδι στη χώρα που δε βλέπουν τα μάτια...”, καθώς και προσωπικός σύμβουλος πολλών προσωπικοτήτων της ελληνικής κοινωνίας. Είναι επίσης ιδρυτής του Ινστιτούτου Δυναμικής Ανάπτυξης και έχει δημιουργήσει μια προσωπική μέθοδο αυτοπραγμάτωσης, την οποία διδάσκει στα βιωματικά του σεμινάρια με θέμα τη στρατηγική της αυτοεξέλιξης, της επιτυχίας και της ευτυχίας, συμβάλλοντας στο να φέρνουν οι άνθρωποι θεαματικά αποτελέσματα σε κάθε τομέα της ζωής τους.